ΠΑ.Σ.Α.Δ - ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ
Αριθμός Μητρώου Σωματείων Πρωτοδικείου Θηβών: 912/2016
Αριθμός Εγκριτικής Διάταξης : 11/2016
Email:pasadask@gmail.com
Επιστολή του προέδρου του ΠΑΣΑΔ προς την επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής και δι' αυτής προς όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου.
Σας απευθύνομαι όχι μόνο ως Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Αναπληρωτών Δασκάλων (ΠΑΣΑΔ) αλλά και ως αναπληρωτής που εργάζεται, επαναπροσλαμβανόμενος,10 χρόνια στην Εκπαίδευση.
Δέκα συνεχόμενα χρόνια ασκώ το λειτούργημα του δασκάλου, περιπλανώμενος, ανέστιος, χωρισμένος απ' την οικογένειά μου.
Για δέκα χρόνια είμαι πατέρας και σύζυγος του Σαββατοκύριακου, των εορτών και του καλοκαιριού.
Σαν κι εμένα, φυσικά, υπάρχουν εκατοντάδες συνάδελφοι με τα ίδια ή παραπλήσια προβλήματα και μαζί μ' αυτούς, χιλιάδες αναπληρωτές που δεν μπορούν στοιχειωδώς να προγραμματίσουν τη ζωή τους και που σε πολλές περιπτώσεις δεν μπορούν καν να βρουν στέγη στον τόπο πρόσληψης τους. Απότοκα προβλήματα, όλα αυτά, των πολλών ετών αδιοριστίας.
Δέκα χρόνια διαδρομές στην Ελλάδα, αρκετά απ' αυτά σε διαφορετικές περιοχές. Δέκα χρόνια σε διαφορετικά σχολεία χτίζοντας κάθε Σεπτέμβρη νέες σχέσεις με μαθητές, γονείς, συναδέλφους κι "απολογούμενος" στους μαθητές της προηγούμενης χρονιάς γιατί δεν θα είμαι πλέον ο δάσκαλός τους. Μοτίβο επαναλαμβανόμενο, ακριβώς το ίδιο, για κάθε συνάδελφο μου.
Αναπληρωτής λοιπόν η ιδιότητά μου, εκπαιδευτικός δηλαδή που καλύπτει συναδέλφους του που, για διάφορες αιτίες κι όχι μόνο για λόγους υγείας, απουσιάζουν απ' τη θέση τους.
Όλα καλά, θα πει κάποιος μέχρι εδώ, δεν υπάρχει πρόβλημα, κάπως έτσι πρέπει να είναι οι αναπληρωτές!
Όμως φέτος 23000 αναπληρωτές, σύμφωνα με όσα προβλέπει το Υπουργείο Παιδείας (24000 τουλάχιστον, είναι η εκτίμηση του ΠΑΣΑΔ) θα εργαστούν στην Εκπαιδευση κι είναι παραπάνω απ' το 1/4 των συνολικά εργαζομένων εκπαιδευτικών σ' αυτήν.
Εύλογη η απορία, μα γιατί τόσοι πολλοί;;
Κι η απάντηση εύκολη κι αφοπλιστικά απλή. Γιατί απ το 2010, για 8 συνεχόμενα χρόνια, δεν έχουν γίνει μόνιμοι διορισμοί κι οι θέσεις απ' τις συνταξιοδοτήσεις των μόνιμων συναδέλφων μας καλύπτονται πλέον με αναπληρωτές. Δηλαδή απ' το 2010, στα οργανικά κι όχι μόνο στα λειτουργικά κενά, έχει επιλεγεί η λύση του αναπληρωτή προκειμένου να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη λειτουργία τόσο της πρωτοβάθμιας όσο και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης!
Μα στην Ελλάδα των μνημονίων, ίσως πει κάποιος, μπορούμε να διορίσουμε μόνιμο προσωπικό;; Αυτό κοστίζει, και χρήματα δεν υπάρχουν!
Τίποτε πιο αναληθές απ' αυτό!
Κάθε χρόνο διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων 4000 10μηνες πιστώσεις, αξίας 9500€ η μία, που συνυπολογίζοντας την αποζημίωση και το ταμείο ανεργίας φτάνει περίπου στις 11000€
Ο μισθός του νεοδιοριζόμενου μόνιμου εκπαιδευτικού ετησίως ανέρχεται περίπου στα 8800€
Βλέπουμε λοιπόν εδώ πως η σχέση προσλαμβανόμενου αναπληρωτή προς διοριζόμενου μόνιμου εκπαιδευτικού είναι 1 προς 1,2 και λίγο παραπάνω.
Με δεδομένα λοιπόν όσα προανέφερα, οι 4000 αναπληρωτές μπορούν κάθε χρόνο να "διορίζουν" περίπου 4800 μόνιμους Εκπαιδευτικούς χωρίς να προκληθεί στο ελάχιστο μεταβολή στα δημοσιονομικά της χώρας!
Με 4800 μόνιμους διορισμούς μπορεί λοιπόν μέσα σε μια τετραετία, να μονιμοποιηθεί, με εποπτεία του ΑΣΕΠ, σχεδόν το 90% των υπηρετούντων σήμερα αναπληρωτών και στα επόμενα χρόνια να υπάρξει πρόβλεψη για σταδιακή απορρόφηση και των υπολοίπων που εργάζονται και θα εργάζονται στην εκπαίδευση.
Γιατί όμως πρέπει να διοριστούν οι αναπληρωτές μόνο υπό την εποπτεία του ΑΣΕΠ και δεν είναι αναγκαίο να γίνει ένας νέος γραπτός διαγωνισμός;;;
"Είναι βιβλιογραφικά τεκμηριωμένο ότι «εκπαιδευτικοί διαμορφώνονται από την εργασία που κάνουν και τη διαμορφώνουν, με τις παρεμβάσεις τους.
Η παιδαγωγική δεν είναι υπόθεση μηχανιστικής αποστήθισης βιβλιογραφικών ορισμών και πρακτικών επί χάρτου, ούτε είναι μια απλή υπόθεση εξοικείωσης με σειρά από αποτελεσματικές «καλές πρακτικές».
Οι εκπαιδευτικοί που επί τόσα χρόνια έχουν προσφέρει παιδαγωγικό και διδακτικό έργο στα σχολεία της χώρας έχουν, κατά τεκμήριο, αποκτήσει θεωρητικά θεμελιωμένη εμπειρία από την πράξη τους.
Το να μαθαίνει κανείς τη δουλειά του δασκάλου είναι μια διαρκής κοινωνική διαδικασία διαπραγμάτευσης και πάλης, με ιστορικό-βιογραφικό χαρακτήρα, με διαδοχικά και αλλεπάλληλα «επεισόδια» στα οποία προκαλείται η αυτοβιογραφία, καθώς το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της εμπειρίας στην εργασία βρίσκονται σε διαλογική σχέση μετασχηματισμού.
Αυτές τις «εξετάσεις» τις έχουν περάσει πανηγυρικά όσοι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονταν επί χρόνια στα σχολεία. Γιατί, άραγε, τόση σημασία δίνεται στις πρακτικές ασκήσεις των φοιτητών, αν πρόκειται να πούμε πως κι αυτές είναι αμφίβολης εγκυρότητας κι αξιοπιστίας;
Η ανάληψη παιδαγωγικής ευθύνης και διδακτικού έργου, κάτω από τις επίσημες θεσμικές διευθετήσεις δεν είναι υπόθεση πρακτικής άσκησης. Είναι υπόθεση «παιδαγωγικού και διδακτικού κεφαλαίου» που είναι έξω από κάθε τυποποίηση μετρήσιμων και συγκρίσιμων/συμπληρωματικών μορίων."*
Υπάρχουν όμως κι οι πτυχιούχοι που περιμένουν! Τι θα γίνει μ' αυτους;
Κι εδώ, με εκατέρωθεν παραδοχές, σεβασμό και αμοιβαία κατανόηση, μπορεί να δοθεί μέλλον και δυνατότητα στα όνειρα και την επιθυμία των πτυχιούχων να εργαστούν στην εκπαίδευση.
Με βάση τα όσα προαναφέρθηκαν λοιπόν, ως Πρόεδρος του ΠΑΣΑΔ κι ως ένας απ' τους χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, στέλνω το παρακάτω μήνυμα στα κόμματα και στην κυβέρνηση:
- Η αναπλήρωση ως συνθήκη ξεπέρασε τα όριά της και εξάντλησε και τα δικά μας όρια.
- Απαιτούμε τη μονιμοποίησή μας, την οποία δικαιούμαστε και θα παλέψουμε με κάθε τρόπο γι' αυτή.
Δεν είμαστε περιφερόμενες βαλίτσες, ούτε αριθμοί!!
Θυμίζοντάς σας επιπλέον πως δεν είμαστε εργαζόμενοι β' κατηγορίας και τις αντίστοιχες παραδοχές που έγιναν για τους συμβασιούχους στους ΟΤΑ και του Πυροσβεστικού σώματος, περιμένουμε τοποθέτηση και σαφή πρόταση λύσης στο πρόβλημά μας.
Φερφυρής Βασίλης
Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Αναπληρωτών Δασκάλων (ΠΑΣΑΔ)
*Για την παραπάνω απάντηση χρησιμοποιήθηκε κείμενο της ΠΕΑΔ βασισμένο στην εισήγησή του ομότιμου καθηγητή πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιώργου Μαυρογιώργου «Αναπληρωτές «Νομάδες» Εκπαιδευτικοί: Πολιτικές και Καλές Πρακτικές» εμπέδωσης σχέσεων ευέλικτης κι επισφαλούς εργασίας»
